قبل آستانه سی سالگی

لنتی داره ۲۹سالم میشه . البته چند روز دیگه . اگه بگم هنوزم منتظر روزهای رویای هستم بی راه نگفتم . ی همچین امید قرصی تو دلمه . اصلا آدما منتظرن کی بیاد حالشون خوب کنه . جز خود آدم بقیه میان و میرن ی اثری میذارن تو دلت تو روحت اونی که همیشه هست باهامون خودخودمونیم . چیشد این زندگی میام میرم میام میرم اصلا مگه قرار چی بشه همیشه شبو‌ روزا ک داره میگذره زندگیه دیگه . برا ما هم این شکلی دراومده . حالا این وسط یکی هم پیدا میشه باهاش بقیه مسیرمونو ادامه می‌دهیم پیدام نشد فدای سرم . تو ی حالتی ام که نه مجردا حالمو خوب می‌کنه نه تصور متاهلی :))

+ نوشته شده در پنجشنبه پنجم مرداد ۱۴۰۲ ساعت 23:3 توسط آینه  |