آرامش خریدنی نیست ...

امروز یه موضوعی تو ذهنم وول میخورد ، اینکه من آیا در زندگیم تا به حال شکرگزار بودم ؟! 

خیلی فکر کردم حس بخصوصی یادم نیومد اما حالا دلم میخواد شکرگزارباشم بابت داشته هام و البته اکثر اوقات برا نداشته هام غر زدم 

به نظرم فرصت زندگی کوتاه و من دارم این هزینه فرصتمو الکی خرج میکنم . نمیخوام به خودم سختی بدم واسه هر کاری . انتخاب هام براساس رضایتم باشه . حسرت زمان از دست رفته بدترین ظلم به شخص  . این روز ها فهمیدم کیفیت زندگی فقط با ثروت زیاد نیست 

آرامش خریدنی نیست ...

محبت به خود دیگران ، خوشحال کردن خود و دیگران . توجه به خود و دیگران اینها با هم میتونن آرامش رو برای فرد رقم بزنند 

پول درصدر عناصر مهم زندگی شرط لازم هست ولی شرط کافی برای زندگی نیست  . هر کسی در حد توانش و تلاشش قانع باشه .

اینها درگذشته دغدغه من بوده تا حدودی اما حالا نه ...